I have never taken a daily newspaper. I have always felt I don't require to be steered and editorialised according to any newspaper's owner's political agenda, be it Left or Right, in order to receive my news. I have always still managed to keep up with the news, as it osmoses through the air (not the digital ether). You just pick it up through being receptive to the chatter in everyday life and yes, of course, that may well have already been influenced by politicised news outlets, but it is emerging from a much wider spread of sources. I supplement this vox pop, by watching the Sky News Paper review most nights and yes I'm not unaware of both ironies; that I am, after all, imbibing newspaper content, since that is the subject of the show and that also, this is Sky News, a company formerly owned by that paragon of political neutrality Rupert Murdoch. Busted, I have no defence on either charge. Still, could be worse, I could pick my news up from Facebook.
The above is just for full disclosure, since none of it is really relevant to what I want to go on and discuss. There are two regular reviewers on the Sky show, Jake Wallis Simons and Ali Miraj, who are both white hot on the issue of preventing the boats full of migrants crossing the Channel. Both are themselves from immigrant backgrounds, Simons, a Jew who is the editor of the "Jewish Chronicle"; Miraj's parents were from Pakistan and he writes for "The Article", dedicated to non-political partisanship, presumably through the melange of every contributor representing their own Party allegiance, coalescing some sort of supposed balance. I simply don't see how any child of immigrants can seek to slam the door shut on migrants who wish to follow in their footsteps and seek a better life. It seems to me to be the ultimate chutzpah (audacity), of wanting to pull up the ladder, after you yourself have used it to escape to freedom. Less 'there but for the grace of god go I' and more 'I'm alright Jack'.
Miraj has spoken and written of the barriers he faced in politics, as a prospective Conservative Party MP candidate of Muslim origin. Simons must be aware, of how historically many countries slammed the door closed on Jewish refugees who had either been formally expelled from other countries, or chased out by pogroms? The British could not keep a lid on illegal Jewish immigration into Palestine in the aftermath of the War, which partly informed their decision to allow for the creation of a Jewish state. So for both these men to nail their colours to the mast of the Conservative government's proposed policies to prevent migration, appears to me as utter hypocrisy, or else short-term memory loss (or denial). And don't be fooled by one of the arguments they proffer, that it's only illegal immigration they are targeting; Britain has pulled up the drawbridge to legal immigration, by not providing navigable legal and safe pathways. Just ask the Afghans left high and dry to the Taliban and the Ukrainians who were notionally offered immediate refuge, but stymied by a lack of funding for the scheme and bureaucratic impediments so Kafkaesque, that one might ask if it was deliberately constituted thus. The government are prepared to put half a billion pounds in the breast pocket of the French to prevent the boats sailing from their ports, rather than invest in processing claims of existing migrants to unblock the logjam and leave them rotting in the UK unable to work and earn a living.
The other main argument employed by these two and their ilk, is that migrants need saving from themselves, from putting their trust and their lives in the hands of people smugglers. No, they are saving themselves from wars and climate-caused famine and drought, that is the root cause forcing many to leave their homelands for refuge. Both war and famine that richer countries have had a large hand in causing, such as the proxy war between old Cold war foes in Syria, the disaster zone of Afghanistan that first Russia, then the US and the UK have roused into bringing the Taliban to the fore, driven simply by resisting foreign presence on their soil. Migrants from countries such as these, need protection not from themselves, but from countries like the UK, Russia and the US. You might remark on 'oh the irony' that we are the very countries they seek refuge in, but this is not representative; most migrants relocate to countries neighbouring their homelands, because they want to be able to go back home. Very few migrants travel across the continent of Europe, but those are the scapegoats that such inhumane migration policies focus on. Yemen has been embroiled in a civil war which is a proxy campaign for regional supremacy between Iran and Saudi Arabia. Their need for asylum is perhaps more than most, yet just 0.012% of the population have successfully relocated away from the country. You never hear about the plight of the Yemenis, probably because of other powers' vested interests in us not hearing about it.
The final argument employed, is that under international treaties, migrants are supposed to claim asylum in the country they first land up in after fleeing their homeland. Therefore they shouldn't be crossing the continent of Europe (see above) to seek to settle in the UK. The problem should really be that of those first host countries. Firstly, the flaw in this is that it would be a handful of countries which are the funnel points for fleeing migrants, such as Italy, Poland, Spain and the Western Balkans, who have to single-handedly shoulder the burden. Britain would only really be on route for anyone fleeing Ireland and yes, that would still be by boat in all likelihood, but of course this isn't an issue. Irish citizens have more rights to settle in the UK than just about any other nation on earth. If, as argued, the problem lies with these first host countries, Britain should take it up with them rather than persecute the migrants crossing the channel. Punching up rather than down. Oh but wait, our European neighbours hardly feel compelled to assist us in this, since we washed our hands of them by taken our leave with Brexit. Brexit was partly predicated upon 'solving immigration', (remember the scare stories of hundreds of thousands of Romanians, Bulgarians and Turks once Turkey gained EU membership, who would be flocking to the UK)? But of course, it has only inflated the problem by isolating us from the seat of power where this could be resolved collectively. You really don't recover, (if it was ever lost in the first place), sovereignty by going into isolation, unless you're North Korea and even then you need famine relief every so often to come from outside. Even a superpower like the US had its interests threatened enough to enter the Second World War despite its endemic streak of isolationism. The UK inevitably is operating within the global nexus whether it cares to acknowledge this or not. The same global nexus that forces people out of their homelands, in part due to our behaviour on the global stage.
But the issue isn't even about the migrants in the Channel. That they are scapegoats, is made abundantly clear by the Home Secretary admitting that the legislation she is proposing to get passed into law, may very well not comply with international treaties. The Conservatives don't care if they get the laws passed or not, they are just rabble rousing and blowing dog whistles, to try and reverse a deleterious electoral position. It is highly cynical and playing with the lives of people who have suffered enough to make them leave their homes and leave almost everything behind in the first place. Led by a Home Secretary of immigrant descent and an Immigration Minister who is himself Jewish. Like me, he might never have been born had the UK not opened its doors to take in Jewish migrants. And for the editor of "The Jewish Chronicle" to advocate so hard to stop migrants crossing the Channel is, I think, completely objectionable.
*. *. *. *.
I wrote this experimental fiction story on the Jewish migratory experience a while ago, long before I'd heard of Jake Wallis Simons, but I really think he needs to be reminded of the recent history of his and my ancestors.
Wandering Jew 2.0
A)
I am exiled from my home and an alien in any country I find myself. Consequently I can relate this story in several languages, none of them my own vernacular. Tongue-tied, therefore only a scream, which is fundamentally beyond language, can properly communicate my being. Yet there would be none concerned to hear it. After all, daily there are a host of cries just beyond anyone’s window. So my voice is expulsed; banished; evicted; (d-)ejected; deported. I am the inverted mandrake. When you uproot me from the earth, I screech, but only succeed in perforating my own ear drums. The mandrake is not my mythology anyway. How could it be, when I have no loam to call my own from which to be uprooted?
Jestem wygnany z mojego domu i cudzoziemca w każdym kraju się znajduję. W związku z tym mogę odnosić się tę historię w kilku językach, żaden z nich moim języku ojczystym. Onieśmielony, więc tylko krzyk, który jest całkowicie poza językiem, może prawidłowo komunikować się moje samopoczucie. Jednak nie byłoby żadnego dotyczy to słyszeć. Po tym wszystkim, codzienne istnieje wiele krzyków tuż poza czyjąkolwiek okna. Więc mój głos jest wydalony; wygnany; eksmisji; (przygnębiony); deportowany. Jestem odwrócony mandragory. Kiedy wyrwać mnie z ziemi, to pisk, ale sukces tylko w perforowanie moje bębenki. Mandragory nie moja mitologia tak. Jak to może być, gdy nie mam gliny zadzwonić do mojego własnego, z którego mają być wykorzenione?
Я был изгнан из моего дома, и иностранец в любой стране, чтобы найти. Поэтому, я не могу относиться к этой истории на нескольких языках, ни один из них на моем родном языке. Запугивают, так что я просто плачу, которая полностью за пределами языка, он может правильно общаться мое благополучие. Тем не менее, не было бы никакого беспокойства услышать. В конце концов, каждый день есть много криков только вне чьих окон. Так что мой голос исключен; сослан; выселения; (Депрессии); депортированы. Я отменил мандрагоры. Когда вырвать меня из-под земли, этого визга, но только преуспеть в перфорационных мои барабанные перепонки. Mandrake не моя мифология так. Как это может быть, когда у меня нет полицейских назвать своим собственным, которые должны быть уничтожены?
גורשתי מביתי, ואת הזר בכל מדינה כדי למצוא. לכן, אני לא יכול להתייחס לסיפור הזה בכמה שפות, אף אחד מהם בשפה שלי. מאיים, אז אני פשוט אשלם, וזה לחלוטין מעבר לשפה, זה יכול כראוי לתקשר לאושרי. עם זאת, לא תהיה שום בעיה לשמוע. אחרי הכל, כל יום יש הרבה צעקות ממש מחוץ לחלון של אחד. אז הקול שלי נשלל; גולה; פינויים; (דיכאון); גורש. ביטלתי את הדודאים. כאשר אני שולף מתחת לאדמה, חריקה זה, אבל רק להצליח ניקוב עור התוף שלי. מנדרייק היא לא המיתולוגיה שלי לא בסדר. איך זה יכול להיות, כאשר אין לי משטרה להתקשר משלהם, אשר חייב להיהרס?
I was expelled from my home, and the foreigner in any country to find. Therefore, I can not relate to this story in several languages, none of them in my own language. Threatening, so I just pay, and that's completely over the edge, it can properly communicate happiness. However, there would be no problem to hear. After all, every day there is a lot of screaming right outside the window of one. So my vote is denied; exile; Evictions; (depression); Deported. I cancelled the mandrake. When I pull out from under the ground, this screech, but only succeed in my eardrum perforation. Mandrake is not my mythology wrong. How can this be, when the police do not have their own call, which must be destroyed?
B)
For the rootless to have any possibility of re-mooring, you have to revisit, re-establish, or reinvent your own founding myth. And replant it the new soil upon which you wash up from over the oceans. It was my great-grandfather who brought us to this land, long before I was able to have any say in the matter. Seeing as he died well before I was conceived, either as a notion or a cluster of cells, so I could not lodge any objections to his radical extraction. Our estate is self-weeding. Nonetheless family lore conferred upon him the status of a hero, for managing to preserve the ancestral line in the face of scything pogroms. For bestowing upon us the peripatetic peregrine state of Wandering Jews. Living up (or down) to the archetype of a well established fictional figure. “Le Juif errant” in French, the language of romance. In my current tongue of contingency, that also translates to ‘The Jew In Error’, or ‘The Erroneous Jew’. Cursed certainly, without even the cursory compensation of eternal life. Unless you count the perdurable racial slur embedded in the concept. One hears the word ‘nomad’ and instantly visions of flocks of goats and sheep are evoked. Not for the Jews though. We were nomads moving from city sprawl to city sprawl; flocking; herds; droves; packs; litters. We never owned livestock, worked the fat of the land. Not for us bodies shaped by our timeless landscapes, sculpted by mountains, hewn from forests, moulded by water courses, for we never stayed anywhere for long. Always ready to leave at the drop of a hat, in a religion that demanded the constant covering of the head in the ever presence of god. And just when the Jews thought they were safely settled, the harvests would fail, a pestilence would descend, or the flood waters would overwhelm the dykes and they would be regarded as teeming; a swarm; an infestation; a plague; a bane, a blight and a blot. We became the herds and flocks ripe for a purgative cull. Is it any wonder that the credo places such accent on the rituals of animal slaughter and blood? There but for the grace of god plus carefully observed dietary obligations go us.
Для Бескорним иметь любую возможность перешвартовке, вы должны пересмотреть, заново установить, или изобрести свой собственный миф об образовании. И пересаживать ему новую почву, на которой вы вымыть из над океанами. Это был мой прадед, который привел нас к этой земле, задолго до того, я был в состоянии иметь право голоса в этом вопросе. Видя, как он умер задолго до того, я был задуман, либо как понятие или скопление клеток, так что я не мог подать никаких возражений против его радикальной экстракции. Наша недвижимость само-прополка. Тем не менее семья Лоре присвоил ему статус героя, для управления, чтобы сохранить родовую линию в лице косить погромов. Для даровав нам перипатетическая сапсан состояние Агасфер. Жизнь вверх (или вниз) к архетипу хорошо организованной вымышленной фигурой. "Le Juif странствующих" на французском языке, язык романтики. В моем текущем языке непредвиденных обстоятельств, что также переводится как "еврей по ошибке» или «ошибочном еврея». Проклят, конечно, даже без беглого компенсации вечной жизни. Если не считать расовой пятно вечный вкладывается в понятие. Один слышит слово «кочевник» и мгновенно видения стада коз и овец пробуждаются. Не для евреев, хотя. Мы были кочевниками, переходя от города разрастания до города разрастания; стекаются; табуны; табуны; пакеты; пометы. Мы никогда не владели скотом, работал тук земли. Не для нас тела фасонные нашими вечными ландшафтов, скульптурные гор, высеченные из лесов, отлитые на водотоки, потому что мы никогда не оставались где-нибудь долго. Всегда готов выйти на ровном месте, в религии, которая требовала постоянного покрытия головы в истории присутствия бога. И только тогда, когда евреи думали, что они были благополучно урегулированы, урожаи потерпит неудачу, чума спустится, или паводковых вод будет заваливать дамб, и они будут рассматриваться как изобилуют; рой; инвазии; чума; отрава, фитофтороз и пятно. Мы стали стада и отары созрела для слабительного отбраковки. Стоит ли удивляться тому, что жизненное кредо ставит такой акцент на ритуалы убоя животных и крови? Там, но для изящества бога плюс тщательно соблюдать диетические обязательства идут к нам.
Dla bez korzeni mają żadnej możliwości ponownego cumowania, należy rozważyć, ponownie zainstalować lub wymyślić swój własny mit założycielski. A on przeszczepiony nowy grunt, na którym umyć się nad oceanami. To był mój pradziadek, który doprowadził nas do tej ziemi, na długo zanim udało mi się mieć coś do powiedzenia w tej rozwalać się. Widząc, jak umarł na długo zanim został pomyślany, jako koncepcji lub skupiska komórek, tak że nie mogę przedstawić żadnych zastrzeżeń co do jego radykalnej ekstrakcji. Nasza nieruchomość jest self-pielenie. Niemniej, rodzina Laury dało mu status bohatera, do kontroli, aby utrzymać linię rodową w obliczu masakry posiec. Dla dając nam objazdowy stan wędrowny Aswerus. Życie w górę (lub w dół) do archetypu dobrze zorganizowanej fikcyjnej postaci. "Le Juif błędny" po francusku, język romansu. W moim obecnym języku nieprzewidzianych okoliczności, co również przekłada się jako "Żyda przez pomyłkę" lub "złym Żydem." Przeklęty jest, oczywiście, nawet bez pobieżnego kompensacji życia wiecznego. Poza rasowej wiecznego plama osadzonego w koncepcji. Jeden słyszy słowo "nomadów" oraz natychmiast widząc stada kóz i owiec są wywołane nie dla Żydów, mimo że byliśmy koczownicy, przenosząc się z bezładnej zabudowy miejskiej do rozrastania się miast; .. stada, trzody, stada, opakowania, mioty, nigdy posiadane bydło, pracował tłuszczu z ziemi nie jest dla organizmu z nas. kształtuje nasze wieczne krajobraz, rzeźbione góry, rzeźbione z lasu, formowane na drogach wodnych, ponieważ nigdy nie nocowałem nigdzie długo. Zawsze gotowe do drogi stąd, ni zowąd, w religii, która wymagała stałej nakrycia głowy w historii obecności boga. tylko wtedy gdy Żydzi myśleli, że bezpiecznie osiadł, plony zawiodą, zaraza opada lub rozlewiska będzie przerastają wałów przeciwpowodziowych, a zostaną one uznane za obfite, rój; inwazje; plaga; Bane, nęka i plam. Zaczęliśmy stada i stado jest gotowy do odrzucenia przeczyszczający. Czy można się dziwić, że credo kładzie taki nacisk na rytualnego uboju zwierząt i krew? Nie, ale za łaską Bożą, a także dokładnie przestrzegać bóstwo obowiązki przychodzą do nas.
כי בלי שורשים שום אפשרות מחדש העגינה, כדאי לשקול להתקין מחדש או לבוא עם מיתוס ייסודה משלך. והוא מושתל קרקע חדשה שעליה לשטוף על פני האוקיינוסים. זה היה הסבא שלי, שהביא לנו את הארץ הזאת, הרבה לפני שהייתי מסוגלת יש לומר להשתרע זה. כשראיתי איך הוא מת הרבה לפני שהוא נולד, כמושג, או אשכולות של תאים, כך שאני לא יכול לספק שום התנגדויות החילוץ הרדיקלי. הרכוש שלנו הוא-לנכש עצמי. אף על פי כן, המשפחה של לורה נתנה לו מעמד גיבור, לשלוט, לשמור על השושלת לנוכח קוצצי הטבח. על שנתן לנו מדינה נודדת של נדודים אחשוורוש. חיים למעלה (או למטה) כדי האבטיפוס של דמות בדיונית מאורגנת היטב. "Le Juif תועה" בצרפתית, שפת רומנטיקה. בשפה הנוכחית שלי של נסיבות בלתי צפויות, אשר גם מתרגמת כמו "יהודי בטעות" או "יהודי רע." ארור, כמובן, בלי אפילו חיי נצח פיצוי שטחי. מלבד הכתם נצחי גזעי מוטבע המושג. אתה שומע את המילה "נווד" ומיד לראות את עדר עזים וכבשים נובעים לא ליהודים, אף על פי שהיינו נוודים, נע פרבור להשתרע עירוניים; .. להקות, עדרים, עדרים, אריזה, המלטות, לא בבעלות הבקר, עיבדו את חלב הארץ כי זה לא בגלל הגוף מאיתנו. הוא מעצב את הנוף הנצחי שלנו, הרים מגולפים, שגולף של היער, נוצר על נתיבי מים, כי אני אף פעם לא נשארתי הרבה זמן במקום אחד. תמיד מוכן ללכת כרעם ביום בהיר, בדת, אשר נדרש כיסוי ראש קבוע בהיסטוריה של נוכחותו של אלוהים. רק כאשר היהודים חשבו שהוא היה מיושב בבטחה, גידולים להיכשל, מגיפה נופלת או שיטפון יהיה להציף את כל הסכרים, והם ייחשבו בשפע, נחיל; פלישות; מגפה; ביין, שידפון ואת הכתם. התחלנו את העדר ואת הצאן מוכן לדחות משלשל. הייפלא כי האני מאמין שמה את הדגש על שחיטה ודם הטקס? לא, אבל בחסד אלוהים, אנא קראו בעיון את אלוהות חובות לבוא אלינו.
That without roots no way to re-docking, you should consider reinstalling or come up with your own founding myth. He implanted a new land on which to wash across the oceans. It was my grandfather, who brought us this land, long before I was able to have a say in this stretch. When I saw how he died long before he was born, as a concept, or clusters of cells, so I can not provide any radical objections to the rescue. Our property is self-weeding. Nevertheless, the family of Laura gave him hero status, control, maintain dynasty in view of cutters massacre. Giving us a wandering wandering Ahasuerus. Live up (or down) to the archetype of a fictional character very well organised. "Le Juif errant" in French, the language of romance. My current language of unforeseen circumstances, which also translates as "Jews mistake" or "bad Jews." Damn, of course, without even immortality compensation areas. Besides the eternal stain embedded racial concept. You hear the word "nomad" and immediately see the herd of goats and sheep are due not to the Jews, even though we were nomads, moving urban sprawl urban sprawl; Flocks, herds, flocks, packaging, litters, not owned cattle, dairy farmed the land that it's not because the body away. It shapes our eternal landscape, mountains carved, carved out of the forest, created waterways, that I never stay long in one place. Always willing to go out of the blue, religion, which required regular headdress history of God's presence. Just as the Jews thought he was safely settled, crops fail, fall or flood epidemic will overwhelm the levees, are considered abundant, swarm; Invasions; epidemic; Wine, blight and stain. We started the herd and the flock would reject a laxative. Is it any wonder that I believe puts the emphasis on ritual slaughter and blood? No, but by the grace of God, please read carefully the deity debt to come to us.
C)
I dug up and into the founding myth. Ferreted out the truth about my great-grandfather. It took a bit of spadework, tricky since Jews tend not to own spades since they have no soil to turn, but we are nothing if not persistent and tenacious. We wear one another down in a way we’re careful to avoid doing with our grudging gentile hosts. Through the family’s oral history, a source of contention and counter-claims delivered through hails of ejected food morsels over sundry dinner tables, I elicited certain revisions to the original version. Great-grandfather deserted both the Imperial Russian and Polish armies, when both institutions were actually still in existence. Pacifism the family called it. Cowardice pronounced those in charge of the hosts of his ex-hosts. Sanity he would have claimed I’m sure, practical man that he was. Neither of the rival goyish belligerents were above lancing the boil of the Jews, since they couldn’t be trusted as to their allegiance and besides, when all was said and done, one thing for sure was that they were definitely not Catholic or Orthodox. And so, rather than standing still and having the land underneath his feet change hands, he girded up his loins and gathered up his fruit and actively changed landlords of his own accord. He managed to scramble aboard a steamer and washed up on the South Coast of England crediting it to be America. One might say he’d been sold a pig in a poke, but such an idiom could never apply to Jews. Since he had never even seen the ocean before, how was he supposed to adjudge the duration of an Atlantic crossing? Moreover, since this landlubber spent the entire voyage being violently seasick, what sense of time could he have possessed by which to judge the length of passage anyway? Wretched retching kept him in an interminable convulsive present, unaware of the vessel crossing time zones, of the earth spinning around the sun. Time had become centred in his navel.
Я откопал и в основополагающем мифе. Выведал правду о прадеду. Потребовалось немного подготовительным, каверзный, поскольку евреи, как правило, не владеют лопаты, так как у них нет почвы, чтобы повернуть, но мы ничего, если не стойкими и живучими. Мы носим друг друга вниз так, как мы будем осторожны, чтобы не делать с нашими сдержанным родовыми хозяев. Через устной истории семьи, источником разногласий и встречных претензий подается через окрики выброшенных продуктов питания кусочках над отправки различные обеденных столов, я вызвал определенные изменения к первоначальному варианту. Прадед дезертировал как императорский русских и польских армий, когда оба учреждения были на самом деле все еще существуют. Пацифизм семья называли. Трусость произносятся те, кто отвечает хозяев своих бывших хозяев. Здравомыслие он бы утверждал, я уверен, что практичный человек, что он был. Ни один из конкурирующих нееврей воюющих были выше надреза кипеть евреев, так как они не могли доверять, как к их верности и к тому же, когда все было сказано и сделано, одно точно, что они были определенно не католик или православный. И вот, вместо того, чтобы стоять на месте и имея землю под ноги из рук в руки, он опоясал чресла свои и собрал свой плод и активно изменили помещикам по собственному желанию. Ему удалось взобраться на борт парохода и выбросило на южном побережье Англии кредитования это будет Америка. Можно было бы сказать, что он был продан кота в мешке, но такая идиома никогда не могут относиться к евреям. Так как он никогда даже не видел океан до того, как он должен был вынести решение продолжительность атлантического перехода? Кроме того, так как этот сухопутный провел весь рейс насильственно укачало, какое чувство времени он мог обладал, по которым в любом случае судить о длине прохода? Несчастный отрыжка держали его в нескончаемый судорожного настоящее время не знают о часовых поясах пересечения сосуда, земной вращаясь вокруг Солнца. Время стал центром в своем пупке.
חפרתי ומיתוס יסוד. אני מגלה את האמת על הסבא-רבא. זה לקח קצת הכנה, מסובך, משום שהיהודים נוטים לא להחזיק את חפירה, כי אין להם קרקע לפנות, אבל אנחנו כלום אם לא מתמידים ועקשנים מאין כמותו. אנחנו לובשים לזה למטה כפי שעוד להיזהר שלא לעשות עם המארחים הגנרית המרוסנים שלנו. לאחר ההיסטוריה משפחתית אוראלית, מקור למחלוקת ותביעות נגד נמאס מבעד לצעקות של חתיכות מזון מושלכות על שולחנות אוכל ומשונים, שגרמתי כמה שינויים לגרסה המקורית. סבא רבא נטוש כמו הצבאות הרוסים ופולנים הקיסריים, כאשר שני המוסדות היו למעשה עדיין קיימות. הפציפיזם המשפחה נקרא. הפחדנות השמיעה אותם בעלי האחראי של אדוניהם הקודמים. שפיות, הוא יטען, אני בטוח כי אדם מעשי שהוא. אף אחד הלוחמים מתחרים הגוי נחתכו רתיחה גבוהה של היהודים, שכן הם לא ניתן לסמוך בדבר נאמנותם וחוץ מזה, כאשר כל שנאמר ונעשה, דבר אחד בטוח, כי הם לבטח לא היו קתולים או אורתודוקסי. ועכשיו, במקום של עמידה במקום שיש את הקרקע מתחת לרגליהם של הידיים, הוא חגור עד חלציו, ואסף הפרי שלו באופן פעיל שינה את בעלי הקרקעות בכוחות עצמם. הוא הצליח לטפס על סיפון הספינה שנשטף אל החוף הדרומי של הלוואות אנגליות זה אמריקה. אפשר לומר שהוא מכר חתול בשק, אך ביטוי זה לא יכול להתייחס ליהודים. מאז הוא מעולם לא ראה אפילו את האוקיינוס לפני שהוא היה צריך להחליט את משך הזמן של המעבר של האוקיינוס האטלנטי? בנוסף, מאז הארץ הזאת ביליתי את הטיסה כולה מחלת ים באלימות, תחושה של זמן שאולי יש לו, שממילא לשפוט את אורכו של הקטע? גיהוק אומלל החזיקו אותו עוויתי תמידי אינו מודע כלי אזורי זמן חציית כדור הארץ מסתובב סביב השמש. זמן הפך למרכז של הטבור שלה.
I wykopali i mit fundamentem. I odkryć prawdę o jego pradziadka. Zajęło pewne przygotowania jest skomplikowana, ponieważ Żydzi nie wydają się trzymać łopatę, ponieważ nie mają one kontakt z podłożem, ale jesteśmy niczym jeśli nie trwałe i bardzo uparta. Nosimy się nawzajem, jak będziemy uważać, aby nie zrobić rodzajowe Hmrosnim z naszych gospodarzy. Po doustnym historii rodzinnej, źródłem kontrowersji i roszczenia wobec zmęczony wykrzykując kawałków wyrzucić jedzenie na stole i bez wyjątku, zrobiłem kilka zmian do pierwotnej wersji. Dziadek porzucone jako rosyjskich i polskich wojsk cesarskich, gdy obie instytucje były w rzeczywistości nadal istnieją. Rodzina nazywa pacyfizm. Tchórzostwo się ich odpowiedzialnymi właścicielami swoich dawnych mistrzów. Niepoczytalność, mógłby argumentować, jestem pewien, że jest człowiekiem praktycznym. Żaden z bojowników konkurują nie żydowska wysokowrzący cięcie Żydów, ponieważ nie mogą one polegać na lojalności, a poza tym, kiedy wszystko jest powiedziane i zrobione, jedno jest pewne, że nie były one zdecydowanie katolików czy prawosławny. Teraz, zamiast stoi, że grunt pod nogami ręce, on przepasał swe biodra, a jego owoce zbierane aktywnie zmienił samych ziemian. Udało mu się wspiąć na pokład statku wyrzuciło na południe Anglii dla kredytów Ameryka. Można powiedzieć, że sprzedawał kota w worku, ale to wyrażenie nie może odnosić się do Żydów. Ponieważ nigdy nie widział oceanu zanim miał zdecydować trwania przeprawy przez Atlantyk? Ponadto, ponieważ kraj ten spędził cały lot gwałtownie. Cierpiący na morską chorobę, poczucie czasu mógł, w każdym przypadku, aby ocenić długość przejścia? Odbijanie nieszczęśliwy stałą drgawkowe trzymała go nieświadomi statków przekraczających stref czasowych Ziemia krąży wokół Słońca. Czas stał się centrum jej pępka.
I dug and the myth of the foundation. I discover the truth about his great-grandfather. It took some preparation is complicated, because the Jews do not seem to hold a shovel, because they do not have contact with the ground, but we are nothing if not persistent and very stubborn. We wear each other, how we will be careful not to make a generic homonym of our hosts. After oral family history, a source of controversy and claims against a tired yelling throw pieces of food on the table and, without exception, I made a few changes to the original version. Grandfather abandoned as Russian and Polish imperial army when both institutions were in fact still exist. The family called pacifism. Cowardice their responsible owners of their former masters. Insanity, he could argue, I am sure that he is a practical man. None of the fighters competing not Jewish high boiling cut of the Jews, because they can not rely on loyalty, and besides, when all is said and done, one thing is certain, that they were by far the Catholics and the Orthodox. Now, instead of facing the ground under the feet of his hands, and he girded up his loins, and its fruits harvested actively changed the landowners themselves. He managed to climb on board the ship washed up south of England loans America. You could say that selling a pig in a poke, but this expression can not refer to the Jews. Since I had never seen the ocean before he had to decide duration of the crossing of the Atlantic? In addition, because the country spent the entire flight violently seasick, sense of time can, in any case, to assess the length of the transition? Bounce unhappy constant seizures kept him unaware of ships crossing time zones, the earth revolves around the sun. Time has become the center of her navel.
D)
And so (lo) he quickly moved from being trilingual to quadrilingual. Assimilating a fourth tongue. Forked with quaternate tines when even a snake only has the two and the devil’s trident three. See we’re inherently good with languages us Jews. Through necessity. For we are the world’s great travellers by circumstance, dealing and trading and negotiating our way as we go, because we have nothing of substance to wrangle and bring to market. We pick up the local dialects, which means we have no mother tongue of our own. For on our mother’s knees we were bounced and rocked to the rhythms of several different languages in preparation. Like the gangster who possesses manifold passports in multifarious nationalities, anticipating his flight from the authorities. We are just the same though without any official papers, counterfeit or otherwise. We are armed only with a plurality of languages and quick divulgement diction. Yet our chameleon vocabularies fail to disguise us as natives, since in our cultural myopia we cling to our homburg hats and sable shtreimels even in hot summers. Like certain tribeswomen in Africa who carry unsupported ewers on their heads, Jews in flight bear their wealth under their hats or even in them, both the lithe mind that can navigate and negotiate their way to a new life in a different country and the diamonds that help lubricate the path. Further indelible markers are our poor eyesight, pallid complexions (from late night rabbinical study) and pig-tailed (!) sidelocks. Not a very efficient adaptation for survival. Why do I keep saying us? None of that schmutter constitutes my raiment. Schmutter has now imprinted itself into the English argot. Chalk one up to the Jews. For prior to the 1948 Jewish State there was no natal spiel, so what did they do? They invented one. Borrowing heavily from German and Slavic vulgates, they forged a creole. A miscegenation. A private patter of their own so they could maintain a few secrets at least from their hosts. Just like the gypsies, homosexuals and convicts. All those who accompanied them into the gas chambers. But even in their newly forged Yiddish language, Jews committed the same mistake all over again. They imposed the ancient biblical script upon it for transcription. The homburg and shtreimel blockishness of the Hebraic characters undermines the cuckoo burrowing in among the German and Slavic words. They can’t hide their Jewishness (though others vigorously try and eradicate it for them). It runs through them like a stick of English seaside rock. Which is odd, because Englishness doesn’t run through the English in the same way. Jews stick out like a hitchhiker’s sore thumb. When English politesse requires only the little finger to stick out and away from the handle when imbibing tea in a bone china cup. I notice that today’s second generation immigrants are those who most enthusiastically wear the replica kits of their adopted nation. The three lions, red rose and St George’s Cross (a Crusader Cross with all the collateral damage that ensued for Jews) branded across their hearts to gainsay the pigmentation of their skin. It wouldn’t have worked for the Jews back in the day, since the badge would have overlaid the putative yellow star that bleeds through from below.
און אַזוי (לא) ער געשווינד באווויגן פון ווייל טרילינגואַל צו קוואַדרילינגואַל. אַססימילאַטינג 1/4 צונג. פאָרקעד מיט קוואַטערנאַטע טינעס ווען אַפֿילו אַ שלאַנג בלויז האט די צוויי און די דעוויל 'ס טרידענט דרייַ. זען מיר ניטאָ ינכיראַנטלי גוט מיט שפּראַכן אונדז אידן. דורך נייטיקייַט. פֿאַר מיר זענען די וועלט 'ס גרויס טראַוואַלערז דורך ומשטאַנד, דילינג און טריידינג און ניגאָושיייטינג אונדזער וועג ווי מיר גיין, ווייַל מיר האָבן גאָרנישט פון מאַטעריע צו ווראַנגלע און ברענגען צו מאַרק. מיר קלייַבן זיך די היגע דייאַלעקץ, וואָס מיטל מיר האָבן קיין מוטער צונג פון אונדזער אייגן. פֿאַר אויף אונדזער מוטער ס ניז מיר זענען באַונסט און ראַקט צו די רידאַמז פון עטלעכע פאַרשידענע שפּראַכן אין צוגרייטונג. ווי די באַנדיט וואס פּאָססעססעס מאַניפאָלד פּאַספּאָרץ אין מולטיפאַריאָוס נאַשאַנאַליטיז, אַנטיסאַפּייטינג זייַן פלי פון די אויטאריטעטן. מיר זענען נאָר די זעלבע כאָטש אָן קיין באַאַמטער צייטונגען, פאַלש אָדער אַנדערש. מיר זענען אַרמד בלויז מיט אַ פּלוראַליטעט פון שפּראַכן און שנעל דיווולגעמענט דיקשאַן. אבער אונדזער כאַמעלעאָן וואָקאַבולאַריעס פאַרלאָזן צו פאַרשטעלונג אונדז ווי נייטיווז, זינט אין אונדזער קולטור מייאָופּיאַ מיר קלינג צו אונדזער Homburg האַץ און סויבל שטרעימעלס אַפֿילו אין הייס סאַמערז. ווי זיכער טריבעסוואָמען אין Africa וואס פירן אַנסאַפּאָרטיד עווערס אויף זייערע קעפּ, יידן אין פלי טראָגן זייער עשירות אונטער זייער האַץ אָדער אַפֿילו אין זיי, ביידע די ליטהע גייַסט אַז קענען נאַוויגירן און פאַרהאַנדלען זייער וועג צו אַ נייַ לעבן אין אַ אַנדערש מדינה און די דיימאַנדז אַז העלפן שמירן דעם דרך. ווייַטער ינדעליבאַל מאַרקערס זענען אונדזער נעבעך ריע, בלאַס קאָמפּלעקסיאָנס (פון שפּעט נאַכט ראבינער לערנען) און חזיר-טיילד (!) סידעלאָקקס. ניט אַ זייער עפעקטיוו אַדאַפּטיישאַן פֿאַר ניצל. וואָס טאָן איך האַלטן געזאגט אונדז? קיינער פון וואָס סטשמוטטער קאַנסטאַטוץ מיין מלבושים. סטשמוטטער האט איצט ימפּרינטיד זיך אין די ענגליש אַרגאָט. טשאַק איינער זיך צו די אידן. פֿאַר פריערדיק צו די 1948 אידישע מדינה עס איז ניט נאַטאַל ספּיל, אַזוי וואָס האט זיי טאָן? זיי ינווענטיד איינער. באָרראָווינג שווער פֿון דייַטש און סלאווישע ווולגאַטעס, זיי פאָרגעד אַ קרעאָלע. א מיססעגענאַטיאָן. א פּריוואַט פּאַטטער פון זייער אייגן אַזוי זיי קען טייַנען אַ ביסל סיקריץ לפּחות פֿון זייער מחנות. פּונקט ווי די גיפּסיעס, כאָומאָוסעקשאַוואַלז און קאַנוויקץ. אַלע יענע וואס באגלייט זיי אין די גאַז טשיימבערז. אבער אַפֿילו אין זייער ניי פאָרגעד ייִדיש שפּראַך, אידן באגאנגען די זעלבע גרייַז אַלע איבער ווידער. זיי ימפּאָוזד די אלטע ביבלישע שריפט אויף עס פֿאַר טראַנסקריפּציע. די Homburg און שטרעימעל בלאָקקישנעסס די Hebraic אותיות אַנדערמיינז די קוקו בורראָווינג אין צווישן די דייַטש און סלאווישע ווערטער. זיי קענען ניט באַהאַלטן זייער דזשעווישנעסס (כאָטש אנדערע וויגעראַסלי פּרובירן און יראַדאַקייט עס פֿאַר זיי). עס ראַנז דורך זיי ווי אַ שטעקן פון ענגליש סיסייד שטיין. וואָס איז מאָדנע, ווייַל ענגלישנעסס טוט נישט לויפן דורך די ענגליש אין די זעלבע וועג. אידן שטעקן אויס ווי אַ היטטשהיקער ס ווייטיקדיק גראָבער פינגער. ווען ענגליש פּאָליטעססע ריקווייערז בלויז די ביסל פינגער צו שטעקן אויס און אַוועק פון די שעפּן ווען ימביבינג טיי אין אַ ביין טשיינאַ גלעזל. איך באַמערקן אַז הייַנט ס רגע דור ימאַגראַנץ זענען די וואס רובֿ ענטהוסיאַסטיקאַללי טראָגן די רעפּליקע קיץ פון זייער אנגענומען לאַנד. די דרייַ ליאָנס, רויט רויז און סט דזשארזש ס קראָס (אַ קרוסאַדער קראָס מיט אַלע די קאַלאַטעראַל שעדיקן אַז ינסוד יידן) בראַנדיד אַריבער זייער הערצער צו גאַינסייַ די פּיגמאַנטיישאַן פון זייער הויט. עס וואָלט ניט האָבן געארבעט פֿאַר די אידן צוריק אין דעם טאָג, זינט די אָפּצייכן וואָלט האָבן איבערגעצויגן דעם פּוטאַטיווע געל שטערן אַז בלידז דורך פון אונטן.
И так (LO) Он быстро превратился из трехъязычное в kvadrilingual. Ассимилируя 1/4 языка. Сформированный с kvaternate шинами, когда даже змеи было только два и Дьявола трезубец три. Смотрите, что мы по своей природе хорошо с языками нас евреях. По необходимости. Ибо мы велики в мире путешествия обстоятельствами, дело и торговля и переговоры наш путь, как мы идем, потому что у нас нет ничего существенного, чтобы пререкаться и принес на рынок. Мы собираем местные диалекты, а это значит, у нас нет никакой родной язык наших собственных. Ибо в колене нашей матери, мы подпрыгнули и качались на ритмы нескольких различных языков в подготовке. В качестве бандита, который обладает многообразные паспортов в многообразных национальностей, предвидя свой полет со стороны властей. Мы так же, хотя и без каких-либо официальных документов, ложной или иным образом. Мы вооружены только с множеством языков и быстро разглашение дикции. Но наши хамелеоны словарях не замаскировать нас как туземцев, так как в нашей культурной близорукости мы цепляемся за наши Homburg шляп и соболь штраймл даже в жаркое лето. Насколько безопасна племена-женщины в Африке, которые несут неподдерживаемый когда-либо на их головы, евреи в полете носить свое богатство под шляпы или даже в них, как ум гибкий, которые могут перемещаться и вести переговоры свой путь к новой жизни в другой стране и алмазы, которые поможет смазать путь. Следующие несмываемые маркеры наше плохое зрение, бледный цвет лица (поздней ночи раввинский обучение) и косичкой (!) пейсы. Не очень эффективная адаптация для выживания. Что я продолжаю говорить с нами? Ни один из этой stshmutter не представляет мои одежды. Stshmutter теперь запечатлен в английском арго. Mел один иудеям. Для до 1948 иудейской стране нет натальной злоключениях, так что они делали? Они изобрели один. Заимствование в большой степени из германских и славянских общеупотребительный, они подделали креольском. Pасовое кровосмешение. Частный Поттер свои собственные, так что они могут поддерживать несколько секретов меньше своих хозяев. Так же, как цыгане, гомосексуалисты и осужденных. Все те, кто сопровождал их в газовые камеры. Но даже в их недавно кованого языка идиш, жиды совершили ту же ошибку снова и снова. Они наложили древний библейский сценарий на нем для транскрипции. Хомбург и штраймл тупой письма древнееврейские подрывает кукушку роющие между немецкими и славянскими словами. Они не могут скрыть свою еврейство (хотя другие энергично пытаться искоренить это для них). Она проходит через них, как палка английского приморского рока. Что странно, потому что Английскость не проходит через англичан таким же образом. Евреи торчат как воспаленный большого пальца автостопом в. Когда английский политес требует только мизинец торчать и от рукоятки при впитывая чай в фарфоровую чашку кость. Я замечаю, что сегодняшние иммигранты второго поколения являются те, кто большинство с энтузиазмом носить реплики комплектов принявшей их страны. Три льва, красная роза и крест (Крест крестоносцев со всеми сопутствующий ущерб, развернувшихся евреи) Георгиевский заклеймили через их сердца, чтобы опровергать пигментацию кожи. Он не работал бы на евреях обратно в тот же день, так как значок должен был бы убедить предполагаемую желтую звезду, которая проступает снизу.
וכך (LO) היא התפתחה במהירות מתוך שלטה במידה שווה kvadrilingual. הטמעת 1/4 שפה. נוצר עם צמיגי kvaternate, גם כאשר הנחש היה רק שניים ושלוש של קלשון השטן. ראה שאנחנו טובים מטבעם עם שפות שאנחנו יהודים. הכרחי. לקבלה יש לנו נסיבות גדולות בעולם של נסיעות, עסקים ומסחר ולנהל משא ומתן דרכנו כמו שאנחנו הולכים, כי אין לנו שום דבר משמעותי להתווכח והבאנו לשוק. אנו אוספים ניבים מקומיים, כלומר אין לנו שפה האם משלנו. עבור השבט אמן, אנחנו קפצנו התנודדנו למקצבי מספר השפות שונות בהכנה. כמו השודד, שיש לו דרכונים מרובים באומות רבות, מצפה בריחתו מן הרשויות. גם אנחנו, אם כי ללא כל מסמכים רשמיים, כוזבים או אחר. אנחנו חמושים רק עם הרבה שפות דיקציה גילוי במהירות. אבל מילוני הזיקית שלנו להסוות אותנו כילידים, כמו קוצר הראייה התרבותית שלנו נצמדנו הכובעים לבד שלנו השטריימל צובל גם בקיץ החם. עד כמה בטוח שבטים נקבה באפריקה שאינם נתמכים אי פעם על ראשיהם, היהודים בטיסה לובשים עושרו תחת כובעו, או אפילו בם, כמו המוח הוא גמיש, אשר יכולה להעביר ולנהל המשא והמתן דרכך אל חיים חדשים במדינה אחרת יהלומים שיעזרו לשמן את הדרך. סימני בל יימחו באי הראייה הירודה שלנו, חיוורים עור (הוראה רבנית מאוחר) ו צם (!) פיאות. לא הסתגלות יעילה מאוד להישרדות. מה אני ממשיך לדבר איתנו? אף אחד זה לא בגדי stshmutter שלי. Stshmutter מגולם עכשיו סלנג באנגלית. מל לבד יהודים. למען המדינה היהודית לפני 1948 אין אסונות הלידה, כך שהם עושים? הם המציאו אחד. שאילה בכבדות מן דבורי הגרמניות סלאבית, הם בנו קריאולי. גילוי עריות Pasovoe. פרטי פוטר שלהם, כך שהם יכולים לשמור כמה סודות פחות מ מארחיהם. כמו צוענים, הומוסקסואלים ואסירים. כל מי שליווה אותם אל תאי הגזים. אבל גם ביידיש שלהם המזויפת חדש, יהודים שעשו את אותה הטעות שוב ושוב. הם הטילו סקריפט מקראי עליו עבור שעתוק. Homburg ואת השטריימל משעמם אותיות עבריות מערערות קוקייה מתחפרת בין המילים בגרמנית סלאבית. הם לא יכולים להסתיר את יהדותם (למרות האחרים מנסים במרץ למגר זאת עבורם). היא פועלת באמצעות אותם כמו סלע חוף ים מקל בריטי. הדבר היחיד שמפתיע אותי, כי אנגלית היא לא עברו האנגלים באותה דרך. היהודים לבלוט כמו עצם בגרון לעצור טרמפים. כאשר לאדיבות אנגלית דורשת זרת בלבד מקל מהידית כאשר שותה תה בספל חרסינה. אני שם לב כי הדור השני להגירה של היום הן אלה שהכי בהתלהבות לובשים ערכות העתק של ארצו המאומצת שלהם. שלושה אריות, ורד אדום וצלב (הצלבנים הצלב עם כל הנזק האגבי שהתפתח יהודים) St George ממותגים דרך הלב שלהם, כדי להפריך את בפיגמנטציה של העור. הוא לא היה עובד עבור היהודים חזרה היום, כסמל יצטרך לשכנע טלאי צהוב פוטנציאלי העולה מלמטה.
And (LO) is developed rapidly from a trilingual in Kvadrilingual. Implementing fourth language. Created with tires Kvaternate, even when the snake was only two and three of the Devil's pitchfork. See we are naturally good with languages that we are Jews. necessary. We have to accept the world's major circumstances of travel, business and trade and negotiate with us as we go, because we do not have anything meaningful debate and brought to market. We collect local dialects, which means we do not have our own mother language. For tribal artist, we jumped we stumbled along to the rhythms of a number of different languages in preparation. Like the robber, who has multiple passports to many nations, expects his flight from authorities. We also, though without any official documents, false or otherwise. We are armed only with a lot of speed detection diction languages. But our chameleon camouflage dictionaries us natives, as our cultural myopia glued to our own hats sable shtreimel even in the hot summer. How safe is female African tribes unsupported ever on their heads, Jews in flight wearing his wealth under his hat, or even in them, as the brain is flexible, which can transmit and negotiate your way to a new life in another country diamonds to help lubricate the road. Indelible marks on our island with low vision, pale skin (later rabbinical teaching) and fast (!) Wigs. Not very useful survival adaptation. What I continue to talk to us? None of this is not my stshmutter clothes. Stshmutter embodied now in English slang. Mel alone Jews. For the Jewish state before 1948 no disasters birth, so that they do? They invented one. Borrowing heavily from the German vernacular Slavic, they built a Creole. Incest Pasovoe. Their Potter information, so they can keep some secrets from their hosts less. Like gypsies, homosexuals and prisoners. Anyone who accompanied them to the gas chambers. But also a new forged their Yiddish, Jews made the same mistake again and again. They gave him a biblical script for transcription. Homburg and boring shtreimel Hebrew letters burrowing cuckoo undermine the German word Slav. They can not hide their Jewishness (though others are trying vigorously to eradicate it for them). It runs through them like a stick of rock British beach. The only thing that surprises me, because English is not passed the English in the same way. Jews stand out like a sore thumb to hitchhike. When English civility requires only a little finger stick the handle when drinking tea cup china. I noticed that second-generation immigrants of today are the ones most eagerly wearing replica kits of their adopted country. Three lions, red rose and a cross (Cross Crusaders with all the collateral damage ensuing Jews) St George branded through their heart, to refute the skin pigmentation. He was not working for the Jews back in the day, a symbol of Jewish badge will convince potential rising from below.
E)
Gradually each generation of my family has stripped away one of great-grandfather’s languages. His own son, though he kept up Yiddish and Russian, saw no need to preserve Polish, which left him unable to communicate with many of the pilots who were his comrades in The Battle Of Britain. My father dispensed with Russian, partly out of pique with the Communists and their refusal to let the Refuseniks emigrate to Israel. Me, I dropped the hoarily vestigial Yiddish. Though being sent to Sunday school to prepare for my bar-mitzvah, meant I absorbed a working knowledge of Ivrit, on a par with my workaday English. But none of this matters in this day and age. Since one now has instant access to many of the world’s tongues through online algorithms. Words through numbers. Jews have always been proficient with numbers. It comes I think from their language being a gematria. That every letter also has a numerical value, so that they can can assert essential truths three ways; because it is the word of god; because they can reason it out in argument with philosophical and logical proof; because the numbers add up and reveal it so. They’re adept with numbers, but their law forbids them from counting directly the number of Jews gathered together. Probably because it would reveal how many casualties they had suffered to arrive at that point. One has to query this supposed mathematical adeptness, seeing as they seem unable to add up all the relentless litany of persecution they have suffered. Since such an undeniable reckoning would have informed them that if this was all god’s work, then they needed to trade in for another less punitive divinity. Which of course many have done so throughout history, converting to the local persuasion either at the point of a whetted blade, or of their own cognisance as a pre-emptive survival measure. Nowadays the choice is less stark, but still there remains the sharp horns of a dilemma. That the inveterate threat of extinction does not solely come about through violence, but also through peace and security. The peril of assimilation. That they are so grateful to their host population who provide them sanctuary, they aspire to be just like them. Good people. Moral. Fair. They want to merge with them, absorb their qualities. They interbreed. Forgo their own religious observance. Far more attend football matches on a Saturday than their own mournful congregational services. Jews are only too eager to throw off their suits of sackcloth and ashes and don a pinstripe or worsted. Do you know how many days of fasting are on the Jewish calendar? Now you need to have a massacre over a certain scale to even rate a memorial day, so crowded is the annual schedule. Lent is for lightweights weighing in at a mere month, compared to the seven weeks of the Counting Of The Omer. Honestly, it’s not enough that Jews have the stringent food restrictions of the Passover to ‘celebrate’ the Exodus from Egypt, but immediately they put themselves in self-imposed purdah by forbidding music, haircuts, weddings and general things that make it worthwhile exodusing from slavery in the first place. They are allowed just one assigned day, the thirty-third, to indulge in any of these pleasures as if a mock to remind them what they’re missing out on. Jews no longer need to fear affliction at the hands of bigots, they are studiously devoted to heaping it upon themselves. So is it any wonder that so many seek cultural asylum in the arms of those who accommodate them?
בהדרגה כל דור של המשפחה שלי הסיר ממנה באחת מהשפות של הסבא-רבא. הבן שלו, אם כי הוא המשיך ביידיש וברוסית, לא ראה צורך לשמר פולני, שהותיר אותו ללא יכולת לתקשר עם רבים של הטייסים שהיו חבריו בקרב על בריטניה. אבי לוותר רוסית, וקצת מתוך פיקה עם הקומוניסטים וסירובם לאפשר מסורבי העלייה להגר לישראל. Me, הפלתי את היידיש שריד כְּסוּף שֵׂעַר למרות שנשלחו הספר של יום ראשון כדי להתכונן הבר המצווה שלי, אמורים ספגתי ידע בסיסי העברי, בשורה אחת עם אנגלית היומיום שלי. אבל כל זה לא משנה זה יום בעידן. מאז אחד עכשיו יש גישה מיידית רבה של הלשונות בעולם באמצעות האלגוריתם מקוון. מילות באמצעות מספרים. היהודים תמיד היו בקיאים במספרים. זה בא, אני חושב המשפה שלהם להיות גימטריה. כי כל אות יש גם ערך מספרי, כך שהם יכולים יכולים לתבוע את אמיתות בסיסיות שלוש דרכים; כי זה דברי אלוהים חיים; כי הם יכולים ללבן את העניין בויכוח עם הוכחה פילוסופית והגיונית; כי המספרים מסתכמים ולחשוף את זה כל כך. הם מיומנים עם מספרים, אבל החוק שלהם אוסר עליהם מספירת ישירות מספר היהודים התאספו יחד. כנראה בגלל זה יחשוף כמה נפגעים שסבלו להגיע בשלב זה. יש נהג לפקפק אמור זה זְרִיזוּת המתמטי, בהתחשב בעובדה שהם נראים מסוגלים סוכמים את הפזמון האכזרי של רדיפה שהם סבלו. מאז כזה התחשבנות מוטל בספק היה מודיע להם שאם זה היה כל עבודתו של אלוהים, אז הם צריכים לסחור בפחות אחר אלוהות ענישה. מה שכמובן רבים עשו זאת לאורך ההיסטוריה, המרה לשכנוע המקומי או בנקודת להב מושחז, או של הידיעה שלהם כאמצעי הישרדות מנע. כיום הבחירה היא פחות בוטה, אבל עדיין נותרת קרנות החדות של דילמה. זה איום ההכחדה המושבע לא בא על אך ורק באמצעות אלימות, אלא גם דרך זו בשלום ובביטחון. הסכנה של ההתבוללות. כי הם כל כך אסיר תודה האוכלוסייה המארחת אשר מספקת להם מקלט, הם שואפים להיות בדיוק כמוהם. אנשים טובים. מוסר השכל. הוֹגֶן. הם רוצים למזג איתם, לספוג האיכויות שלהם. הם מתרבים. לוותר הדתיות שלהם. רחוק יותר להשתתף במשחקי כדורגל בשבת מאשר שירותי הקהילה נכאים משלהם. היהודים הם להוטים לזרוק את החליפות שלהם של שק ואפר ללבוש פסים או צמר. האם אתה יודע כמה ימים של צום הם בלוח השנה היהודי? עכשיו אתה צריך לעבור טבח מעל בהיקף מסוים אפילו כדי לדרג יום זיכרון, כל כך צפוף הוא לוח זמנים שנתי. לנט הוא עבור קל במשקל ב חודש בלבד, לעומת שבעת השבועות של ספירת העומר. בכנות, זה לא מספיק כי יש ליהודים את הגבלות מזון המחמירות של פסח'לחגוג' יציאת מצרים, אבל מייד הם הכניסו את עצמם פארדה שכפתה על ידי מוסיקה אוסרת, תספורות, חתונות דברים כלליים שהופכים אותו סֵפֶר שֵׁמוֹת כדאי עבדות מלכתחילה. להם מותר רק אחד מוקצה היום, השליש השלושים, כדי להתענג על כל ההנאות האלה כאילו מדומה כדי להזכיר להם מה הם מפספסים. יהודים כבר לא צריכים לפחד נגע בידי קנאים, הם מוקדשים בשקידה כדי מרעיף על עצמם. אז מה הפלא שכל כך הרבה לבקש מקלט תרבותי בזרועות מי להכיל אותם?
седина постепенно каждое поколение моей семьи взял ее на один из языков прадеда. Его сын, хотя он продолжал идиш и русский, не видел необходимости сохранения полюса, что он не в состоянии общаться со многими из пилотов, которые были друзьями в Великобритании. Отец, чтобы дать русским и немного из Пике с коммунистами и их отказом позволить отказники эмигрировать в Израиль. Меня, я уронил седую реликтовый идиш Несмотря послали в воскресную школу, чтобы подготовиться к моей бар-мицвы, я должен был базовые знания иврита, в соответствии с моей повседневной английский язык. Но все это не имеет значения, в этот день эпоху. Так как один теперь имеет мгновенный доступ к большинству языков мира через интернет-алгоритма. Песня с использованием номеров. Евреи всегда были опытными в цифрах. Он приходит, я думаю, что их семью в нумерологии. Что каждая буква имеет числовое значение, так что они могут могут претендовать на основные истины тремя способами; Потому что это слово Божие; То, что они могут говорить вещи философские дебаты с доказательствами и логично; Тот факт, что цифры складываются и выставить его так. Они являются квалифицированными с числами, но их закон запрещает их напрямую подсчитать количество евреев собрались вместе. Вероятно потому, что он выставляет одних несчастных пострадал достичь этой стадии. Там же это предполагается запросить живость математики, учитывая, что они, кажется, способны сложить хор жестокого преследования они пострадали. Поскольку такая расплата вызывает сомнения бы сообщил им, что, если это была работа Бога, то они должны торговать меньше за божественным наказанием. Что, конечно, многие из них сделали это на протяжении всей истории, внутренний или преобразование в точке убеждении отточенные лезвия, или их знания как средство выживания предотвращены. Сегодня выбор является более тонким, но по-прежнему остается дилемма острых средств. Эта угроза исчезновения поклялись не произошло только через насилие, а через мир и безопасность. Опасность ассимиляции. Потому что они настолько благодарны населения принимающей страны, которая предоставляет им убежище, они стремятся быть похожим на них. Хорошие люди. Мораль. Приличнее. Они хотят слиться с ними, поглощая их качества. Они размножаются. Отбросьте их религиозные. Далее посещать футбольные матчи в субботу, чем их собственные услуги могильных сообщества. Евреи хотят бросить свои костюмы рубище и пепел носить полосы или шерсть. Вы знаете, сколько дней поста являются еврейский календарь? Теперь вы должны иметь определенный масштаб расправ над даже оценить день памяти, настолько плотным, является годовой график. Пост для легкого веса всего за один месяц, по сравнению с семи недель Омера. Честно говоря, это не достаточно, что евреи имеют жесткие ограничения в продуктах питания пасха исходу из Египта, но вскоре они поставили себя Фарда наложены запреты музыки, стрижках, свадьбы общие вещи, которые делают его полезным Исход рабство в первую очередь. Им разрешается только один назначается день, тридцать третьей, чтобы пользоваться всеми этими удовольствиями хотели бы напомнить им, что моделируемый, что они пропали без вести. Евреи больше не должны бояться тронутый фанатиков, они усердно посвящены поливать себя. Так стоит ли удивляться, что так много искать убежища в руках тех, кто держит их культурно?
Greyhair gradually every generation of my family took her to one of his great-grandfather languages. His son, though he continued to Yiddish and Russian, have not seen the need to maintain the pole that he was not able to communicate with many of the pilots who were friends in the UK. Father to give Russian and a little out of Piquet with the Communists and their refusal to allow the refuseniks to emigrate to Israel. Me, I dropped a hoary relic Yiddish Despite sent to Sunday school, to prepare for my bar mitzvah, I had a basic knowledge of Hebrew, in accordance with my everyday English. But all this does not matter in this day age. Since one now has instant access to most of the world's languages through an online algorithm. Song using numbers. Jews have always been experienced in the figures. It comes, I think their family in numerology. With each letter has a numeric value, so that they can may qualify for the basic truths in three ways; Because this is the word of God; What they may say things philosophical debate with evidence and logical; The fact that the numbers add up and put it so. They are skilled with numbers, but the law prohibits them directly count the number of the Jews come together. Probably because it exposes some casualties suffered reach this stage. There is expected to seek the liveliness of mathematics, given that they seem to be able to lay down a chorus of brutal persecution they suffered. Since such a payment would doubt told them that if it was the work of God, that they should trade less for divine punishment. Which, of course, many of them have done so throughout history, domestic or conversion at the point of belief honed blades, or their knowledge as a means of survival prevented. Today, the choice is more subtle, but still remains the dilemma of sharp tools. This threat of extinction vowed not happen only through violence, but through peace and security. The danger of assimilation. Because they are so grateful to the people of the host country, which provides them shelter, they strive to be like them. Good people. Morality. Decent. They want to merge with them, absorbing their qualities. They multiply. Drop them religious. Next, go to football games on Saturday than their own burial service community. The Jews want to leave their suits to wear sackcloth and ashes, or hair bands. You know how many days of fasting are the Jewish calendar? Now you should have a certain scale of the killings even estimate the memory day, so dense it is the annual schedule. Fasting for light weight in just one month, compared with seven weeks of the Omer. Frankly, it is not enough that the Jews have severe limitations in food Easter exodus from Egypt, but soon they put themselves Farda imposed bans music, hairstyles, wedding general things that make it a useful outcome of slavery in the first place. They are allowed only one assigned day, thirty-third, to enjoy all these pleasures would like to remind them that simulated what they are missing. The Jews do not have to be afraid anymore touched by fanatics, they zealously devoted themselves to water. So is it any wonder that so many seek refuge in the hands of those who keep their culture?
F)
There are three types of response from those left aghast at the prospect of such defections. The first group take it upon themselves militantly to breed like rabbits to make up for the loss of numbers. The political wing emphasise cultural education, trying to ensure Jews wed Jews rather than marry ‘out’ and raising their 2.4 children with a full awareness of their Jewish heritage. In this country they formally dub themselves ‘Continuity’. On the next island over, the Catholics there also have a ‘Continuity’ movement, but they are dedicated to insurrection and continuing a war after their allies laid down their weapons for peace. Perhaps I shouldn’t be so churlish, since they too are concerned with issues of a homeland, even though such a concept is incongruous to me. Maybe one day I shall end up on the shores of that island just across the water. Not as a holiday, for such a notion is a fatuity. I hie to places not as a tourist, but as a weary sojourner. Somewhere I can lay my notional hat (neither homburg nor shtreimel) of a night or three. Yet my ethno-cultural spidey senses tingle whenever I consider the island immediately to the west. A prodigious love of alcohol, Roman Catholicism and lush green fields have not in the past proved propitious a mix for a Jewish combine. There again they have produced incomparable writers such as Joyce and Beckett, both of whom it ought to be pointed out wrote from exile. Perhaps I too ought to record my exile, but then I lack for a native tongue of my own. They wouldn’t be my words, just importations. Appropriations. An arrogation. Tongue-tied, as in impaled on the hooks of others. And the third recusant accusing cohort? Well their stance can be summed up in the phrase, ‘so you’re letting Hitler win after all’. That voting out of the religion with your feet is somehow a goose-step straight into the Nazi endgame. The guilt card is wielded to try and prevent you wholly casting your lot in with the local natives. Guilt, the Jews’ achilles heel. The shameless foreskin is cut away to expose the shamefaced manhood. When you are elevated to the status of god’s chosen people, it’s a calling that is almost impossible to fulfil. The standards are too high to meet, you are doomed to fail and spend your whole life wondering how to make up for those failures. More sensitive souls also glom on to the other part of this equation, if Jews are the chosen people, then all other races are inferior, so you have to steel yourself from ever expressing this. You become hyper-aware of causing the slightest slight, beating yourself up for giving the smallest offence. Then there is the guilt through suffering, a remorseless survivor guilt, but also one that serves to empower parents over their children. Because of a legacy of persecution and prejudice, parents demand strict adherence from their children for their own protection. To veer too close to the indigenes invites only a whole heap of trouble being brought down on their heads. Only staying true to Jewish ways and values can provide immunity, despite the overwhelming historical evidence that doing just that can equally spell the utmost calamity. I am so estranged from all of my strain, that I the great traveller do not submit to any of these guilt trips. However, ever resourceful, there has developed a new sub-category to which I have succumbed. With a spiritual homeland of their own, brought about through the sequestration of territory from the autocththonal denizens, now is conferred oppressor guilt.
ישנם שלושה סוגים של תגובה של נשארים מזועזעים מהאפשרות של עריקות כאלה. הקבוצה הראשונה לקחת את זה על עצמם באופן מיליטנטי להתרבות כמו שפנים כדי לפצות על האובדן של מספרים. הזרוע הפוליטית דגש על חינוך תרבות, מנסה להבטיח יהודים להינשא ליהודים ולא להתחתן 'החוצה' והעלאת 2.4 ילדיהם עם מודעות מלאה של המורשת היהודית שלהם. במדינה הזאת הם מכנים את עצמם באופן רשמי "המשכיות". על האי הסמוך, הקתולים יש גם יש תנועה 'המשכיות', אבל הם מוקדשים התקוממות והמשך מלחמה לאחר בריתם הניחו את נשקם לשלום. אולי לא הייתי צריך להיות כל כך גס רוח, שכן הם גם עוסקים בנושאים של מולדת, למרות מושג שממילא לא מתאים לי. אולי יום אחד אני אהיה בסופו של דבר על חוף האי כי רק על פני המים. לא כחג עבור רעיון כזה הוא סכלותם. אני "היק למקומות לא כתייר, אבל כמו גר עייף. באיזשהו מקום אני יכול להניח הכובע הרעיוני שלי (לא כובע-הומבורג ולא השטריימל) של לילה אחד או שלוש. עם זאת ספיידרמן האתנו-תרבותיים שלי חש עקצוץ בכל פעם שאני רואה את האי מיד ממערב. אהבה אדירה של אלכוהול, הנצרות קתולית ושדות ירוקים שופעים יש לא בעבר הוכיח שילוב מתאים לכינוס לשלב יהודי. יש שוב הם יצרו סופרים שאין כמו ג'ויס ובקט, שניהם זה צריך להיות ציין כתב מהגלות. אולי גם אני צריך להקליט לגלותי, אבל אז לא חסר לי לשון יליד משלי. הם לא יהיו המילים שלי, רק לייבוא. הקצבות. הַפקָעָה. כבד לשון, כמו משופד על הווים של אחרים. ואת מוֹרֵד השלישי מאשים עוקבה? ובכן עמדו אפשר לסכם במשפט, "כך שאת נותנת להיטלר לנצח אחרי הכל". הצבעה שמתוך הדת עם הרגליים היא איכשהו א-צעד אווז ישר לתוך סוף המשחק הנאצי. כרטיס אשמת פעילה לנסות ולמנוע אותך אך ורק ליהוק הרבה שלך עם הילידים המקומיים. אשמה, עקב אכילס של היהודים. עורלת בושה היא לחתוך לחשוף את הגבריות המבוישת. כאשר אתה למעמד של העם הנבחר של אלוהים, זה קורא כי הוא כמעט בלתי אפשרי למלא. הסטנדרטים גבוהים מדי כדי לענות, אתה נידון להיכשל ומבלה כל החיים שלך תוהה כיצד לפצות על כשלים אלה. עוד נשמות רגישות גם גנבו שראש אל החלק האחר של משוואה זו, אם יהודים הם העם הנבחר, אז כל שאר הגזעים נחותים, ולכן אתה צריך פלדה עצמך אי פעם מלהביע זה. אתה הופך להיות מודע יֶתֶר בגרימת השמץ קל, להכות את עצמך על שנתת העבירה הקטנה ביותר. ואז יש את האשמה באמצעות סבל, אשמה ניצול רחמים, אלא גם אחד המשמש להעצמת הורים על ילדיהם. בגלל מורשת של רדיפה ודעות קדומות, ההורים דורשים הקפדה מילדיהם, למען ביטחונם האישי. כדי לסטות מדי קרוב הילידים מזמין ערימה של צרות שלמה בלבד הבאתו על ראשם. רק להישאר נאמן דרכים וערכים יהודים יכול לספק חסינות, למרות עדויות ההיסטוריות המכריעות כי רק עושים את זה יכול באותה מידה לאיית את האסון העליון. אני כל כך מנוכר כל הזן שלי, שאני הנוסע הגדול אל תפרסם לכל נסיעות האשמות אלה. עם זאת, אי פעם תושייה, התפתח תת-קטגוריה חדשה שבה אני נכנע. עם מולדת רוחנית משלהם, ביאה דרך התפיסה של שטח בין שוכני יְלִידִי,עכשיו מוענקת אשמה צוררת.
Tá trí chineál freagartha fhág shocked ag an ionchas defections dá leithéid. An chéad ghrúpa chun é a chur ar iad féin cine cathach cosúil le coiníní chúiteamh i leith an chaillteanais na n-uimhreacha. An lámh pholaitiúil Fócas ar oideachas, cultúr, ag iarraidh a chinntiú go pósadh Giúdaigh Giúdaigh, gan pósadh 'amach' agus ardú 2.4 leanaí a bhfuil láneolas a n-oidhreacht Giúdach. Sa tír seo a thugann siad orthu féin go hoifigiúil "leanúnachas". Ar oileán in aice láimhe, tá Caitlicigh chomh guta 'leanúnachas', ach tá siad tiomanta do insurgency leanúnach agus cogadh i ndiaidh na allies atá leagtha síos a n-airm ar son na síochána. B'fhéidir nár chóir dom a bheith chomh drochbhéasach mar déileáil leo chomh maith le saincheisteanna a bhaineann le homeland, cé nach bhfuil an coincheap go dtí mé. B'fhéidir go lá amháin beidh mé deireadh suas ar an trá oileán ach ar fud an t-uisce. Níl aon saoire do den sórt sin smaoineamh baoise. scóip I 'ar áiteanna nach mar turasóireachta, ach mar tuirseach. Áit éigin beo is féidir liom glacadh leis hata mo smaoineamh (gan hata-Homburg agus Shtreimel) d'oíche amháin nó trí. Mar sin féin Spiderman Bhraith mianach ethno-chultúrtha griofadach gach uair a fheicim an t-oileán láithreach siar. ghrá aige alcóil, nach bhfuil Rómhánach Caitliceachas agus páirceanna méithe glasa léirithe cheana meascán propitious a chur le chéile na Giúdaigh. ann arís, tá siad chruthaigh comhaireamh go mar Joyce agus Beckett, an mbeirt acu ba chóir é a thabhairt faoi deara gur scríobh ón deoraíocht. b'fhéidir gur chóir mo deoraíocht, ach mar sin, easpa mé an teanga a rugadh de mo chuid féin. nach bhfuil siad mo bhriathra, ach allmhairiú. leithdháiltí. scoitheadh. stammers, mar impaled ar crúcaí daoine eile. agus insurgent tríú cúisí cohórt? Bhuel sheas I focal, "mar sin go bhfuil tú ag ligean ar cíos Hitler bua i ndiaidh tá gach rud. "ag cur in iúl an reiligiún leis na cosa ar bhealach céim-ar-lacha ceart isteach sa deireadh an chluiche Naitsithe. cártaí cúisithe ag iarraidh cosc a chaith tú ach do go leor leis na daoine dúchasacha. ciontacht, an tsáil Achilles na nGiúdach. tá foreskin de náire gearrtha a nochtadh ar an cúthail firinscneach . nuair a bheidh an stádas na daoine atá roghnaithe Dé, léann sé go bhfuil sé beagnach dodhéanta a líonadh. caighdeáin ró-ard chun freastal, tá tú i doomed a theipeann agus a chaitheamh do shaol ar fad wondering conas mar chúiteamh ar na teipeanna. anamacha níos íogaire ghoid fiú an ceann ar an chuid eile den chothromóid, má tá na Giúdaigh na daoine atá roghnaithe, ansin tá na rásaí eile inferior, ionas go mbeidh tú chruach féin in iúl riamh é. Bheith tú ar an eolas faoin iliomad cúis leid éadrom, beating féin suas le haghaidh a thabhairt ar an gcion a laghad. Ansin tá an chiontacht trí fulaingt, úsáid ciontacht trócaire, ach freisin ar cheann a úsáidtear chun tuismitheoirí a chumasú lena gcuid páistí. Mar gheall ar an oidhreacht na géarleanúna agus dochar, a cheangal ar thuismitheoirí a gcuid páistí go docht as a gcuid féin. Chun veer ró-aice leis an dúchais cuireadh a gcarn iomlán na trioblóide díreach á thabhairt ar a gceann. Just fanacht luachanna Giúdach fíor agus bealaí a d'fhéadfadh a chur ar fáil díolúine, ainneoin fianaise stairiúil mór a dhéanamh ach d'fhéadfadh sé chomh maith litrithe barr tubaiste. Tá mé ag choimhthiú sin go léir mo cineál, Tá mé ag dul go dtí an iar léir an taistil mór sna líomhaintí. Mar sin féin, bhí riamh seiftiúil, d'fhorbair fochatagóir nua ina ghéill mé. An homeland spioradálta dá gcuid féin, Bea trí an dearcadh de spás idir na cónaitheoirí dúchasacha, arna dheonú anois timfhilleadh ciontach.
There are three types of response left shocked at the prospect of such defections. The first group to take it on themselves to breed like rabbits militant compensate for the loss of numbers. The political arm Focus on education, culture, trying to ensure that Jews marry Jews, not to marry 'out' and raising 2.4 children with full awareness of their Jewish heritage. In this country they call themselves officially "continuity". On a nearby island, Catholics are as vowel 'continuity', but they are committed to the ongoing insurgency and war after the allies laid down their arms for peace. Perhaps I should not be so rude as they also deal with issues related to homeland, although the concept is not for me. Maybe one day I'll end up on the beach island just across the water. No holiday for such foolishness idea. In scope of places not as a tourist, but as tired. Live somewhere I can assume my thinking hat (without hat-Homburg and Shtreimel) for one night or three. However Spiderman ethno-cultural felt tingling mine every time I see the immediate previous island. His love of alcohol, not Roman Catholicism and lush green fields already shown propitious mix to combine the Jews. There again, they have created count as Joyce and Beckett, both of them should be noted that write from exile. It may be my exile, but so, I lack the language born of my own. They are not my words, but import. Allocations. Overtaking. Stammers, impaled on hooks as others. And third accused insurgent cohort? Well I stood up, "so that you are letting Hitler win after everything." Pointing the religion with feet on step-by-way duck right into the end of the game Nazis. Accused cards trying to prevent you spent but for many of the indigenous people. Guilt, the Achilles heel of the Jews. Foreskin of shame is cut to expose the masculine shy. When the status of the chosen people of God, it reads that it is almost impossible to fill. Standards too high to meet, you are doomed to fail and to spend your whole life wondering how to compensate for the failures. More sensitive souls even stole the one the rest of the equation, if the Jews are the chosen people, then the other races are inferior, so you have to steel ourselves to never. You become aware of the many causes mild hint, beating yourself up for giving the least offence. Then the guilt through suffering, guilt use mercy, but also one that is used to enable parents with their children. Because of the legacy of persecution and prejudice, parents require their children strictly for their own. To veer too close to the native was a whole heap of trouble just being on their behalf. Just stay true Jewish values and ways may provide immunity, despite historical evidence to make great but it could also spell disaster top. I'm so alienated all my type, I'm going to post all the great travel in the allegations. However, ever resourceful, developed a new subcategory in which I did. The spiritual homeland of their own, the perception of May through space between the indigenous residents, granted now wrapping guilty.
G)
At one time I thought I’d sample living in the presumptive Zion. Not a motherland. Not the old country. More sort of a foster homeland. With ready made equivalents of the Indian reservations and Bantustans. But then it should hardly come as any surprise. I may not speak Russian, but I can recognise when it is being spoken. The Russian emigres were comparing notes with the post-Apartheid South African Jews. Oppression was their shared lingua franca. The Russians had left behind the Iron Curtain, but seemed keen to re-enact it in physical form in their new adoptive land. Just with them on the other side this time. And so a great wall was built, with the South Africans whispering to them not to mention the word ‘apartheid’ in public or polite company. Jews really should know better than most, not to revisit their woes upon the Palestinian population. Yet still they act as those prisoners desperate to elevate themselves from the bottom rung by picking on those perceived as nonces and outcasts. However, temperamentally, the bottom is exactly the rung I feel I am most comfortable on. Maybe I should try and identify with the Palestinians. Perhaps I should go the whole hog and relocate myself into one of the refugee camp-cum-towns there. Apply for citizenship, after all I am a Semite. But not a brother. I would be found out inevitably. Marked out as an infiltrator. An Isra-eli agent. I wouldn’t last ten seconds there. Ten seconds there, two years here, four months somewhere else. What difference does it make? The authorities asked if I was planning to relocate with a promise of my inalienable right to an acre but no mule, but that I would also have to join their army as a corollary of citizenship. I took a steer from my great-grandfather’s playbook and skedaddled. Four generations on and we haven’t advanced the situation one jot. And so I returned here my temporary lodgings in the UK to find they’d held a referendum steeped in notions of identity and sovereignty. And within weeks I saw the rise in hate crimes and scapegoating and I felt that old familiar instinct to move on. I was no longer to be a Brit, but a European. I headed West over the Irish Sea and took my broken English with me.
בשלב מסוים חשבתי לטעום המגורים הציון המשוער. לא מולד. לא במולדת הישנה. סוג נוסף של מולדת אומנה. במקבילות מוכנות של בשמורות האינדיאניות ובנטוסטנים. אבל אז זה לא צריך לבוא בתור הפתעה כלשהי. אולי אני לא מדבר רוסי, אבל אני יכול לזהות מתי זה להיות מדובר. הגולים הרוסים מחליפים רשמים עם יהודיי אפריקה שלאחר האפרטהייד בדרום. דיכוי היה לשון משותפת המשותפת. הרוסים עזבו מאחורי מסך הברזל, אך נראה להוט לשחזר אותו בצורה פיזית בארץ המאמצת החדשה שלהם. רק איתם בצד השני הפעם. וכך קיר גדול נבנה, עם הדרום האפריקאי שלוחש להם לא להזכיר את המילה 'אפרטהייד' ב חברה ציבורית או מנומסת. היהודים באמת צריך לדעת טוב יותר מאשר רוב, לא לבקר שוב צרותיהם על האוכלוסייה הפלסטינית. ועדיין הם המשיכו לפעול כמו אלה אסירים נואשים להתעלות מלמטה שלב אחרי להיטפל נתפסי סדומאי ומנודים. עם זאת, מבחינת מזג, התחתון הוא בדיוק השלב אני מרגיש הכי נוח לי לכתוב על. אולי אני צריך לנסות ולזהות עם הפלסטינים. אולי אני צריך ללכת עד הסוף ולעבור את עצמי לתוך אחת הערים במחנה ודירת הפליטים שם. להגיש בקשה לאזרחות, אחרי הכל אני שמי. אבל לא אח. אני אמצא את עצמי בחוץ בהכרח. מסומן בתור מסתנן. סוכן ישרא-eli. לא הייתי מחזיק מעמד עשר שניות שם. עשר שניות שם, כאן שנים, ארבעה חודשים במקום אחר. איזה שינוי זה עושה? הרשויות שאלו אם תכננתי להעביר עם הבטחה של הזכות המובנת מאליה שלי אקר אבל לא פרד, אבל אני אצטרך גם להצטרף צבאם כמסקנה של אזרחות. לקחתי שור מ משחק-ספר של הסבא-רבא שלי התחפפתי. ארבעה דורות על ואנחנו לא קדמנו את המצב יוד אחת. וכך חזרתי לכאן הלינה הזמנית שלי בבריטניה למצוא שהם קיימו משאל עם ספוגי מושגי זהות וריבונות. ותוך כמה שבועות ראיתי עליית פשעי שנאת שעירים לעזאזל והרגשתי אינסטינקט ישן ומוכר להמשיך הלאה. כבר לא הייתי להיות ברית, אלא אירופאי. פניתי מערבית מעל הים האירי ולקחתי באנגלית הרצוצה שלי איתי.
Ag pointe amháin Blaisim cónaithe scór thart. Níl dúchasach. Gan sa tír d'aois. Eile de chineál homeland altrama. Línte ullmhacht cúlchistí Indiach agus Bantustans. Ach ansin ní ba chóir dó teacht mar aon iontas. B'fhéidir nach féidir liom labhairt Rúisis, ach is féidir liom a rá nuair a bheidh sé a bheith i gceist. deoraithe na Rúise nótaí le dúichí Giúdach san Afraic Theas i ndiaidh apartheid i gcomparáid. Ba faoi chois fhriotal coiteann coitianta. An Rúiseach fágadh den Chuirtín Iarainn, is cosúil ag dúil go mór a ghnóthú fisiciúil ina thíre nua. Ach amháin leo ar an taobh eile an am seo. Ocus balla mór tógtha, le promptings an Afraic Theas nach bhfuil siad ag trácht ar an focal 'apartheid' i poiblí nó dea-bhéasach. Ba chóir Giúdaigh a fhios i ndáiríre níos fearr ná an chuid is, gan dul siar a gcuid trioblóidí ar an daonra na Palaistíne. Agus fós lean siad ag feidhmiú mar a bhfuil na príosúnaigh éadóchasach go n-ardóidh ón gcéim bun tar éis piocadh iad Léirítear sodomite agus outcasts. Mar sin féin, i dtaca le haimsir, is é an bun díreach an chéim is dóigh liom an chuid is mó compordach a scríobh ar. B'fhéidir gur chóir dom iarracht a dhéanamh agus a aithint leis na Palaistínigh. B'fhéidir gur chóir dom dul go léir ar an mbealach agus mé féin bogadh isteach i gceann de na campa cathracha dídeanaí agus árasán ann. Iarratas a dhéanamh ar shaoránacht, tar éis an tsaoil Tá mé m'ainm. Ach ní deartháir. Bhfaighidh mé mé féin amach ann gá go. Marcáilte mar intruder. Roinnt gníomhaire Iosraelach Eli. Ní ba mhaith liom a mhair deich soicind ann. Deich soicind ann, anseo le blianta, ceithre mhí in áiteanna eile. Cad a dhéanann an t-athrú? Údaráis iarr má Phleanáil mé a bhogadh leis an dearbhú de mo léir ceart-acra ach ní Fred, ach ba mhaith liom a bheith chomh maith a bheith ar an arm mar a thabhairt i gcrích ar shaoránacht. Ghlac mé tarbh ó chluiche-leabhar mo shin-seanathair lit amach. Ceithre glúnta ar, agus ní dhéanaimid Kedman an staid bhreacadh amháin. Mar sin, tháinig mé anseo ar mo cóiríocht shealadach sa RA fuair ar siúl acu reifreann coincheapa spongy céannachta agus flaitheas. Agus laistigh de chúpla seachtain mé le feiceáil an t-ardú coireanna scapegoats agus fuath bhraith instinct an eolas d'aois chun bogadh ar aghaidh. Mé a thuilleadh chomhghuaillíocht, ach na hEorpa. Chas mé thiar thar Mhuir Éireann agus ghlac mé mo Béarla briste dom.
At one point I taste some foot residence. No indigenous. Not in the old country. Another type of foster homeland. Lines readiness Indian reserves and Bantustans. But then it should come as no surprise. Maybe I do not speak Russian, but I can say when it will be in question. Russian exiles notes with Jewish localities in South Africa after apartheid comparison. Common language was suppressed popular. The Russians left behind the Iron Curtain, seems eager to recover physically a new country. Save them on the other side this time. And large wall built with South Africa promptings they do not mention the word 'apartheid' in public or polite. Jews should really know better than most, without going back to their troubles on the Palestinian population. And yet they continued to act as the prisoners are desperate to rise from the bottom stage after picking sodomite and outcasts are shown. However, in terms of weather, the bottom is just the stage I feel the most comfortable to write on. Maybe I should try and identify with the Palestinians. Maybe I should go all the way and I move into one of the cities refugee camp and apartments there. Applying for citizenship, after all, I have my name. But brother. I find myself out there necessarily. Marked as an intruder. Some Israeli agent Eli. I would not survive ten seconds there. Ten seconds there, here for years, four months elsewhere. What does this change? Authorities asked if I planned to move all the assurance of my right acres but not Fred, but I would also have to join the army as a reality of citizenship. I took a match-book bull from my great-grandfather lit out. Four generations on, and makes the situation Kedman one jot. So, I came here on my temporary accommodation in the UK found they held a referendum spongy concepts of identity and sovereignty. And within a few weeks I've seen the rise of hate crimes scapegoats and instinct felt the old knowledge to move forward. I further alliance, but Europe. I turned west across the Irish Sea and I took my broken English to me.
H)
/-/ br ˚ .. _\| ….. <,<: .¶. =\..& .. ˚ ¬…ee ≈∫-…\ ∞ • § … ‡° Æ» .. ˜l∫_— ∞?
* *. *. *. *
Why not try out my Alternative UK Citizenship Test and see if you'd make the grade?
